Մի շարք հնություններ....

Իմ տարիքում աղջիկները ….


Մեր տարիքում մենք սիրում ենք ծանոթանալ եղունգի լաքերի գույների հետ ,կյանքին նայել մեր արդեն պճնված ու <ԲԱՑՎԱԾ>աչքերի միջից: Մեր տարիքում մենք սիրում ենք հունիսում աշնան արևի ջերմությունը ուզել ու հիասթափվել:

Սիրում ենք մեր հնարած դժբախտ միայնակ դերի մեջ սուպեր-հերոս զգալ ու դեռ մի բան էլ չափչփել ուրիշների անհոգությունը:Մեր տարիքում սխալ ու ճիշտ ենք շոշափում ու այդ ընթացքում էլ ստեղծում մեր թշնամիներին և ստեղծագործում ենք նաև մեր իբր մոտիկներին:Մեր տարիքում մենք սիրում ենք խոսել վեհ գաղափարներից,անանձնական զգացմունքներից,բայց այնուամենայնիվ բոլոր ճանապարհները տանում են այն հարցին,թե էն տղեն ինչի էր երկար նայում:

Հ.Գ Մեր տարիքում ես սիրում եմ գրել իմ տարիքի մասին :Ճ


նեղ,խիստ,մեղմ ու…մի խոսքով անձնական 2

Թաղիր մտքերս` մութ ու անսեր . անցյալի սարդոստայնում,քաշիր,պեղիր ինձ այս սարդոստայնից ու տար: Անցյալիս անտեր դարձրու:Ու անցյալիս լույսը անջատելուց չմոռանաս պոկել խանդավառանքը սիրո ,որ քեզ տալու բաներ ունենամ:

Բեր ու թող մի անգամ էլ խելառության դողով ապրեմ,

Մի անգամ էլ հեռախոսիս էդքան կարևորեմ,

Մի անգամ էլ ինձ անտեր զգալու վախով ապրեմ,

Ու գնահատեմ գոյությունդ ինձ շնչահեղձող :




նեղ անձնական,մի քիչ նկարչական ,մի տեսակ իրա մասին մասին :Ճ 3

Էսօր կարդացիր վերջին գրածս ու ասեցիր որ պոետ եմ

Էսօր ես մի տեսակ զարմացած քեզ նայեցի

Դու որ աշխարհի տակ հեղինակ չմնաց,որ կարդաս

Դու որ պարտադիր չես հավանում քո կարդացածը

Էսօր ասում ես թե ես……

Դե ես էլ չմոռանալով որ պարտադիր պիտի քանդեմ էդ խորհրդավորությունը

Ու պարտադիր մի բան էլ ասելու համար

Ասեցի խանդից վառված բայց ոչ խանդավառված

Որ էն վերջին աղջկադ հավանել եմ

Ու ոնց եմ սիրրում որ դու իմ էդ արտահայտությունների վրա չես զարմանում

Որովհետև հենց քեզնից էլ սովորել եմ որ եթե նկարիչը նկարում է մեկին

Ինքը սկսում է սիրել մեկին

Իր մեջ սկսում է նկարել նենց ոնց կուզենար որ լիներ

Իր մեջ սկսում է իրենը դարձնել

Ու թեպետ ես էդ ամեն ինչը հասկանում եմ

Բայց էն որ ես հասուն չեմ չխանդելու համար

Երևում ա ամեն անգամ երբ քո նկարածների մեջ խորանալուց

Շրթունքներս արյունտում եմ կծմծելուց

Էն ժամանակ,մի ժամանակ

Երբ երջանիկ էի կանաչով,
Երբ սարերի օդով,
Ու օդի տված ազատությունով,
Ժամերս ինչ-որ օր էին դառնում:
Երբ ծիծաղում էի անբռնազբոսիկ,
Երբ անհաղորդ էի մարդկանց մերկ ստորությանը,
Երբ օրս օր չէր, այլ անհայտ տեղից շպրտված ապրելու պոռթկուն տենդ:
Մի ժամանակ, էն ժամանակ
ես ապրում էի:

''Հայ երիտասարդություն'' շարքից

Չնայած էս վերջերս չեմ սիրում քննարկումներ, դատապարտումներ կամ էլ պաշպանություններ քյարթերի հետ կապված...Ուղղակի ինձ ես փօսթը ստիպեց գրել մի աղջիկ, ով իմ տարիքին է, արտաքինից շատ սիրուն և եթերային աղջիկ ա , լիքը պոզիտիվ բաներ կա իրա մեջ, բայց երբ երեկ իր հետ քայլում էր հրապարակով ու ինքը մի հատ քյարթուաթյան ներկայացուցչին ասեց ավելի ճիշտ գոռոց (այ, այստեղ կներեք,որ գրում եմ)"ՏԱՎԱՐ"
Ու սրանից հետո արդեն հարց ա ,թե ում մեջ ավելի շատ քյարթություն կա :

Բաներ ,որ ուզում եմ անել,որ մտքովս էս վերջերս ա անցել ....

1.ասենք նենց եմ ուզում ապրեմ,որ մարշուտկաներից ընդհանրապես չօգտվեմ:
2.ուզում եմ,որ ուղեղիս մեջ միանգամից մի քանի լեզու հայերեն ասած ` ներբեռնեմ :
3.Ուզում եմ,որ ,երբ ինչ-որ մեկը մենակ քայլի փոցոցով մարդիկ մոտենան հարցնեն , թե քո հետ ամեն ինչ նորմալ ա , ոնց ես?( էս գաղափարի համար շնորհակալություն Մարինայի և Լիլիթի մուլտակումբին)
4.Ուզում եմ ,որ օր գա ու ես մտածելով իմ առողջության մասին կոլայի չափ ու դեռ մի բան էլ ավել սիրեմ բնական հյութը:
5.Ուզում եմ գան օրեր ,որոնց ընթացքում ես ստիպված չլինեմ հազար անգամ տրամադրությունս փոխեմ:
6.Օրեր եմ ուզում ,որ նայեմ հայելու մեջ ու միշտ ասեմ, թե էս ինչ լավն եմ , էս ինչ լավն եմ :
7.Ուզում եմ վերջապես ինքս ինձ սիրեմ:
8.Համ էլ թող գա մի օր ,որ ես հասկանամ իմաստը, թե ինչի եմ բռնում ու սաղ կյանքս ինտերնետով պատմում :
ԱՄԵՆ...........